Lieve Jes,
Ik zal er niet omheen draaien. Ik zal het gewoon benoemen zoals het is. Ik maak me zorgen, grote zorgen. Om jou..
We schrijven nu al een tijdje met elkaar en ik zal eerlijk tegen je zijn. Ik ben om je gaan geven. Per ongeluk, heel per ongeluk heb je een heel klein plekje, ergens in mijn hart veroverd. Dat betekent dat ik begaan met je ben. Je het aller, aller beste gun en ik het moeilijk kan aanzien, als jij in mijn ogen verkeerde keuzes dreigt te maken. Ik wil je behoeden en beschermen voor gevaar. Dat is hoe ik er in sta.
Je vertelde me dat je vijf weken naar Australië gaat. Altijd goed om je horizon te verbreden, je persoonlijk te ontwikkelen en uitdagingen aan te gaan en daar plezier aan te beleven. Dat vind ik altijd zo bewonderingwaardig aan jou, jij doet het gewoon! Maar Jes, vakantie noemde jij het??? In mijn beleving noemen we vijf weken naar de andere kant van de wereld, reizen!!! Noem mijn een pietlut, een zeur, een blog aan je been, maar wat mij betreft is dit een essentieel verschil in denken. Vakantie is geen werkwoord, reizen is dat wel. Ik ben bang dat jij er iets te laconiek over denkt? Ben je goed voorbereid? Kan je vuur maken? Kan je kaart lezen? Ja??? Ook zonder IPhone? Weet je wat te doen als er een haai onder je luchtbed zwemt of een krokodil? Heb je een grote backpack met alle uitrusting die je nodig hebt? En ga me nou alsjeblieft niet vertellen dat je dat "uitrusting" daar wel ter plekke doet. Heerlijk relaxend in een hangmatje. Uitkijkend naar het kristal heldere water, omringd door wuivende palmbomen en oogverblindend wit zand. Met in je rechterhand een cocktail en aan beide kanten een halfnaakte, bloedmooie, vrouwelijke waaier. Af en toe houdt ze op met waaien, om heel elegant, bijna erotisch, een zweetdruppel van je voorhoofd te deppen. NEEEEEE ik ben niet jaloers, integendeel! Oke, oke, misschien een heel klein beetje dan..
Maar heb je al een concreet plan? Ben je in staat om verstandige prioriteiten te stellen? wat neem je mee in je koffer en wat laat je thuis? Als je moest kiezen: je föhn of je zakmes, wat neem je dan mee Jes? En een zakmes ziet er niet uit zoals de foto doet vermoeden. Ik weet het: jouw ideale prebirthday present, maar helaas, het bestaat niet. Het is een illusie! Reizen is een werkwoord..
Dus Jes, ga jij je koffers zelf dragen en komen daar ook foto's van?
Ik moet eerlijk bekennen dat ik je post zal missen. Stiekem hoop ik op andere post in de vorm van een kaartje of zo. Rest mij alleen nog te zeggen: werk ze! Dikke kus en natuurlijk heel veel plezier..
Liefs,
Lin
_________________________________________________________________________
Lieve Lin,
Met grote bezorgdheid lees ik je bericht. Bezorgd, over mezelf. Want nee, ik kan niet kaartlezen. Zelfs in mijn eigen stad gaat het regelmatig mis met Google Maps. Want hoe weet je nou waar je bent ten opzichte van het vlaggetje in het scherm? Ik snap dat niet.. Oost, west, met mijn richtingsgevoel is het niet best. En als er een haai onder mijn luchtbed zwemt heb ik maar 1 oplossing: nepdood liggen. Misschien ben ik dan als hapje niet meer interessant. Dus, ja, ik ben ook bezorgd over het grote avontuur waar ik spoedig aan ga beginnen. Ik heb veel stress als ik denk aan wat ik allemaal mee moet nemen. Krultang thuislaten, nagelgellamp in de koffer?
Je zei me laatst: ‘ Jes, als je je koffer gaat inpakken voor een verre reis, moet je praktisch denken’. Nou Lin, dat praktisch denken maakt me doodongelukkig. Het enige praktische besluit wat ik tot nu toe heb genomen, is dat ik al mijn synthetische kleding thuis laat, op 1 avondjurk na. Maar heel eerlijk, ik word doodongelukkig van die katoenen, niet flatteuze ellende. Desalniettemin zie ik het als uitdaging. Down Under, en toch een beetje fashionable. Gaat het me lukken denk je? Dan nog wat: Ik mag maar 23 kilo meenemen. Dat is barweinig als je bijna 6 weken weggaat! Dan te bedenken dat daarbij een slaapzak en matje ook inbegrepen zijn. Ik ben serieus aan het overwegen om op de grond te slapen om zo ruimte te maken voor een extra setje kleding, of een paar schoenen. Want wie mooi wil zijn, moet pijn lijden. Dat weet je nu onderhand wel he Lin?
Met deze problemen van een lipsticklady op hakken moet ik zelf dealen. Maar als het gaat om de enge spinnen, tent opzetten, vuur maken, kakkerlakken killen en misschien zelfs mijn koffer af en toe dragen heb ik mijn reisgenoot en goede vriendin. Een echte Robinson. Afgezien van het feit dat ik voorspel dat ze mij af en toe achter het figuurlijke tentbehang wil plakken, heeft ze me beloofd te beschermen voor al deze Australische nachtmerries. Van die koffer dragen weet ze nog niks… Misschien heb ik door een paar keer te knipperen met mijn ogen en beetje geluk Lin?
Verder heb ik er ongelofelijk veel zin in, en vind ik het heel spannend!!!
Wie weet stuur ik je een kaartje Lin.
Liefs Jes